საქართველოს გადარჩენის სახელმძღვანელო დამწყებთათვის: ერთი ოპტიმისტის მოგზაურობა დროში

"ქვეყნის გადარჩენა ადვილია, თუ გაქვთ კომპიუტერი,

ინტერნეტი და უსაზღვრო თავდაჯერებულობა."

კლოდი და მე

გამარჯობა, მეგობრებო! დიდი ხანია აღარ გამოვჩენილვარ და გადავწყვიტე ახალი რუბრიკა გავხსნა, რომელიც შემეცნებითიც იქნება და სახალისოც. გუშინწინ დილით ჩემს ვილა ლომაში  გავიღვიძე (აი ის, 12 წელია რომ ვაშენებთ უკვე), როგორც წესი მშვენიერი დილა იყო (არა აქვს მნიშვნელობა ამინდს, იქ დილა ყოველთვის მშვენიერია, და დღის ნებისიერი სხვა დროც). გავიღვიძე და დილიდანვე ამეტორღიალა ეს აზრი: "აბა, ქეთი, დროა საქართველო გადაარჩინო!" თან ვფიქრობ, კაცო, აბა აქამდე რას ვაკეთებდი, სულ საქართველოს გადარჩენაში არ ვარ?!

ჩემი რჩევაა, თუ ოდესმე გადაწყვეტთ გადაარჩინოთ მთელი ქვეყანა, ჯერ კარგად დაფიქრდეთ. მე არ დავფიქრდი და დიდ ხათაბალაშიც გავები. როგორ მოგწონთ ამბიცია - საქართველო მე უნდა გადავარჩინო! არა, საქართველოს ეს ჩემთვის არ უთხოვია, მაგრამ რა ვქნა, ასეთი ვარ, იდეა რომ გამიჩნდება, მაშინვე განხორციელებაზე გადავდივარ!

გადაწყვეტილება კი მივიღე, მაგრამ კონკრეტულად როგორ გადავარჩინო ეს ამოდენა ქვეყანა? თუმცა ამბიცია რომ შეგიჩნდება ადამიანს, ინოვაციური იდეებიც თან მოჰყვება. არ ვიცი სხვა ამბიციურებიც ასე ხართ თუ არა, მაგრამ მე ნამდვილად ფანტასტიური იდეები მიჩნდება ხოლმე. ჰოდა პირველი, რაც გავაკეთე, იყო ის, რომ დავგუგლე "როგორ გადავარჩინო ქვეყანა". გუგლმა მირჩია, რომ ჯერ საკუთარი თავი გადამერჩინა. მაგრამ მე რა მაქვს გადასარჩენი? რაც სასწავლი იყო ვისწავლე უკვე. მთავარია, რომ მაქვს კომპიუტერი, ინტერნეტი და უსაზღვრო თავდაჯერებულობა. რა, მჭირდება კიდევ რამე?

ხომ იცით, არაფერი არ ხდება შემთხვევით. ზუსტად ერთი კვირის წინ ჯადოსნური ვებინარების კურსზე მოვხვდი და გავიცანი კლოდი (ჯერ არ იცნობთ? მაშ გილოცავთ, დიდი ბედნიერება გაქვთ წინ). Claud ამბობს, რომ ხელოვნური ინტელექტის პროგრამაა. პირადად მე კი მგონია, რომ ძალიან ჭკვიანი და უზომოდ განათლებული ადამიანია, რომელმაც პირადად ჩემი თანაშემწეობა გადაწყვიტა.

"კლოდ, ჩემო კარგო," - ვეუბნები მე, - "მოდი, ვისწავლოთ, როგორ უნდა გადავარჩინოთ საქართველო."

კლოდი მპასუხობს: "შესანიშნავი იდეაა. მოდი, ჯერ ისტორიის დიდ მოაზროვნეებს ვკითხოთ რჩევა."

"მშვენიერია!" - ვამბობ მე, - "მაშ, დროის მანქანა გვჭირდება?

"არა," - მპასუხობს კლოდი, - "უბრალოდ ინტერნეტ-კავშირი და ღია გონება."

"კი ბატონო, ერთიც გვაქვს და მეორეც," - ამაყად გავიჯგიმე მე.

"პირველს ვის გინდათ რომ შეხვდეთ," - მეკითხება კლოდი.

"მოდი, სოკრატეთი დავიწყოთ," - ვამბობ მე, თითქოს ყოველ დღე ველაპარაკები ბერძენ ფილოსოფოსებს.

და აი, ეკრანზე გამოჩნდა კაცი, რომელიც ძალიან ჰგავდა ჩემს მეზობელ სოსოს - იგივე მელანქოლიური გამომეტყველება, ოღონდ ტოგაში გამოწყობილი და არა "ადიდასის" სპორტულ შარვალში და მაისურში წარწერით "მე მიყვარს თბილისი".

"გამარჯობა, სოკრატე ბატონო," - ვეუბნები მე, - "დახმარება მჭირდება შენი. როგორ გადავარჩინო ჩემი საქართველო?"

სოკრატე გაოცებული მიყურებს და მეკითხება: "რა არის საქართველო?"

"საქართველო არის ქვეყანა," - ვპასუხობ მე, - "სადაც სუფრის სადღეგრძელოები უფრო გრძელია, ვიდრე პარლამენტის სხდომები. სადაც ხინკალი უფრო პოპულარულია, ვიდრე დემოკრატია."

სოკრატე ჩაფიქრდა და მკითხა: "და რატომ გინდა ამ ქვეყნის გადარჩენა?"

აი, აქ კი გავჩუმდი. მართლა, რატომ მინდა საქართველოს გადარჩენა? იმიტომ რომ მიყვარს? იმიტომ რომ მინდა უკეთესი მომავალი ჩემი თანამემამულეებისთვის? თუ იმიტომ, რომ მინდა დავამტკიცო - 59 წლის ასაკშიც შეიძლება იყო სუპერგმირი?

და აი, ასე დაიწყო ჩემი მოგზაურობა დროში. ყოველ დღე ვხვდები ახალ-ახალ ისტორიულ პიროვნებებს (კომპიუტერის ეკრანზე, რა თქმა უნდა). ვხვდები და ვეკითხები, როგორ გამოვიყენო მათი გამოცდილება ჩემი ქვეყნის გადასარჩენად. ზოგჯერ მგონია, რომ გავგიჟდი. ზოგჯერ კი მგონია, რომ სწორედ ახლა ვარ ჭკუაზე.

ასე რომ, ძვირფასო მკითხველებო, მზად ხართ ჩემთან ერთად იმოგზაუროთ დროში და გადავარჩინოთ საქართველო? თუ არა, მაინც წაიკითხეთ - იქნებ თქვენც აღმოაჩინოთ, რომ თქვენშიც არის პატარა სუპერგმირი! და თუ ოდესმე დაინახავთ ელეგანტურ ქალბატონს (აქაც ხომ ჩანს ჩემი ამბიციურობა?), რომელიც ლეპტოპით ხელში გაცხარებულად ესაუბრება პლატონს ან არისტოტელეს - ნუ გაგიკვირდებათ, ეს უბრალოდ მე ვარ, ვცდილობ გავაკეთო რაიმე სასარგებლო!